Ariadna

"Nigdy nie rezygnuj z tego o czym nie możesz przestać myśleć nawet na jeden dzień " - W. Churchill. Mit o Tezeuszu i Ariadnie każdy chyba go zna lub kojarzy. Ale jakby tak opowiedzieć to jeszcze raz z perspektywy kobiet? Wgłębić się w ich własne historię? Poszlibyście na to? Wiem, że większość tak. To dobre posunięcie, bo na rynku ukazała się właśnie taka książka Autorstwa Jennifer Saint opowiadająca o tym. "Pozwól, że opowiem ci historię prawego mężczyzny" - J. Saint. Piękny, silny, potężny Tezeusz płynie na wyspę by zgładzić minotaura. Brata głównej bohaterki, który żywi się ludzkim mięsem i nie sposób go pokonać. Wpada w oko Ariadny - kobieta opisuje dość staranie to zauroczenie i samego bohatera. Snuję międzyczasie swoją historię rodzinną i jej samej. Kobieta nie kryje słów krytycznych wobec siebie lub po czasie widzi błędy popełnione w młodości, nie kryje krytyki względem mężczyzn będących wobec niej niepoprawni. Mimo, że była silna to nie ukrywała, że i ona potrafiła upaść emocjonalnie - poczuć smutek. Nikt nie jest z kamienia. Różnie skrupulatnie opowiada swoją historię - Fedra jej siostra, która jak ona nie jednokrotnie na swojej drodze spotkała mężczyzn z którymi mogła by założyć rodzinę. Ale jednak wielu z nich nie powinno tego robić z ogromna powodów. Ariadna mimo wszystko zaufała Tezeuszowi niespodziewając się jak życie ich dwoje potoczy się dalej. A już napewno nie wiedząc jakich bogów spotka na swojej drodze, ani innych herosów. W książce podobało mi się wszystko kocham mity greckie, a jeszcze opowiedziane z innej perspektywy to już gratka. Miło było poznać tę historię pisaną oczami bohaterek, które nie szczędzą słów na wszystko. Ta bezpośredniość przyciągała uwagę. Pokochałam bohaterki i jednego z pobocznych herosów występujących tutaj. Większość z Was wie do jakiego herosa pałam miłością od wielu lat. Polecam każdemu kto kocha mity greckie i chce sie czegoś nowego dowiedzieć!

Jako mała dziewczynka, czy nawet już nastolatka, uwielbiałam mitologię. Zawsze z zapartym tchem śledziłam losy znanych wszystkim herosów a sama historia starożytności była moim ulubionym działem na zajęciach. Możliwość przeczytania „Ariadny”, poznania historii widzianej jej oczami wydawało mi się fascynujące więc z przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję. Historia kreteńskiej księżniczki Ariadny, córki króla Minosa, a siostry największego potwora siejącego postrach wśród Greków, napisana jest z perspektywy głównej bohaterki. Miejscami przepleciona została z narracją, napisaną z punktu widzenia jej siostry Fedry. Mit o Tezeuszu, pokonaniu przez niego Minotaura i tajemniczej nici, która pomogła mężczyźnie opuścić mroczny labirynt jest nam wszystkim znany już od lat szkolnych. Ta książka pozwala nam poznać historię życia samej głównej bohaterki. Tego co skłoniło ją do pomocy ateńskiemu księciu oraz co działo się z nią po opuszczeniu domu na Krecie. Ta pozycja wciąga już od pierwszej strony. Jest pełna przemyśleń, obserwacji dotyczących życia księżniczki jak bliskich osób z jej otoczenia. W całość wplecione zostały inne mity, dzięki którym całość intryguje czytelnika. Przenosimy się w czasie i poznajemy życie w czasach, gdy władzę nad ludzkością sprawowali Bogowie Olimpu i ich kaprysy. Jednak emocjonujące przeżycia to nie wszystko. To przede wszystkim opowieść o kobietach pragnących zaznać miłości i czułości, uczuć których brakowało w świecie niepokonanych bohaterów i ich wielkiej chwały. Skazane na rozczarowanie, ból i cierpienie, często za grzechy, których same nie popełniły. Czasy gdy kobiety z góry skazane były na porażkę a ich walka często przesądzona została z góry przez Bogów. Postacie zostały świetnie wykreowane choć przecież je już znamy to tutaj mamy możliwość poznać ich zupełnie nowe oblicza. Poczuć ich emocje, najskrytsze myśli i największe pragnienia. Zobaczyć ich największe obawy i poczuć strach przed niesprawiedliwością czy karą. „Ariadna” to podróż u wybrzeży Grecji, w odmętach jej pełnego mitów morza. Skłania czytelnika do refleksji, pokazując całkowicie odmienne oblicza znanych nam postaci, których losy sama śledziłam jako dziecko. Książka jest przepięknie wydana i nie mogłam wprost nacieszyć nią oka. Zawartość porywa więc gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po tę piękną powieść.