Bloodfever

Jeszcze czeka na przeczytanie. Zatrzymałam się na początku ale coś czuję że będzie super

Jestem uparta i nie odpuszczam tak łatwo, gdy książka mnie zawiedzie, czy główny bohater mnie będzie denerwował, to tak łatwo nie porzucę jej w kąt, dokończę ją i pewnie sięgnę również po kontynuację. Taka masochistka ze mnie. A jak jest z wami? Nie tak dawno byłam świeżo po „Darkfever” Karen Marie Moning, której to książka zachwyciła mnie okładką, jednak tylko nią. Główna bohaterka była tak irracjonalna, zapatrzona w sobie, że miałam ochotę ja udusić, jedynie co mnie ciekawiło to tajemniczy świat elfów, który był dość ogólnikowo przedstawiony. Dlatego sięgnęłam po drugi tom, przekonać się, czy mam nosa do dobrej historii, przymykając oko na wkurzającą Mac. Czy miałam rację? To za chwilę, teraz skupię się po raz kolejny na okładce, która chwyciła mnie za moje sroczkowe serce. Złocenia, ozdobna wklejka na okładce, świetnie przedstawione postacie na niej i tłoczenia bardzo mi się podobają. Sama okładka jest ozdobiona, jakby była starożytną księgą ze złoconymi okuciami, co dodaje jej uroku. Do tego muszę pochwalić wydawnictwo i naklejkę ” Sensacja TikToka” umieścili z tyłu okładki, bardzo nie lubię, gdy jest umieszczana na froncie i jest integralną częścią okładki. Ozdobne liczby stron też dodają uroku tej książce, więc jeśli jesteście wzrokowcami, to jest to seria dla was. MacKayla Lane po brutalnej śmierci siostry, odkrywa jak wiele tajemnic przed nimi, mieli ich rodzice. Mimo że były rodzonymi siostrami, to jednak ich rodzice adoptowali je, zgadzając się na wiele ustępstw, jednym z nich było to, że noga żadnej z dziewczyn nie postanie w Irlandii. A właśnie w Irlandii Mac dowiaduje się, że pochodzi z bardzo starego rodu i że ma nadzwyczajne zdolności. Jest Sidhe-seer, jej mocą jest rozpoznawanie Fae, ale również potrafi wyczuć śmiertelnie niebezpieczne relikwie właśnie tych istot. Fae w tym świecie są przerażające, śmiertelnie niebezpieczne i potrafiące się dobrze ukryć przed wzrokiem śmiertelników. Świat jest zagrożony, ponieważ coraz więcej Fae przedostaje się do świata śmiertelników. Ja widzę, że w książce występują mroczne Fae, to wiem, że nie mogę sobie takiej książki odpuścić. A wy lubicie Fae? Jednak nie można zapomnieć, że nie tylko pomysł na książkę musi być dobry, potrzeba jeszcze porządnego wykonania, ciekawych bohaterów i zrównoważonej fabuły. Bardzo narzekałam na pierwszy tom, ponieważ główna bohaterka była bardzo irytująca. Dla mnie najlepsza bohaterka to taka, która jest waleczna, silna i niezależna, jednak taka ciapowata bohaterka też mogłaby być, jednak nie taka irytująca jak Mac. Jej przemyślenia o jej włosach i ubraniach są tak wkurzające i nic nie wnoszące, że ciężko przetrawić taką bohaterkę. A jak zachowywała się owa bohaterka w drugim tomie? Dużo lepiej, choć miała niekiedy chwile słabości i wspominała swoje włosy i ubrania, które lubiła nosić.  Samą Mac książka jednak nie pociągnie daleko, dlatego wspomnijmy tajemniczego pana Barronsa. Nadal jest tajemniczy, ale powoli są odkrywane karty i dowiadujemy się coraz więcej o nim. Jestem bardzo ciekawa, czego dowiemy się ostatecznie o nim, mam nadzieję, że zwali mnie to z nóg. Oczywiście nie możemy zapomnieć o mrocznych postaciach z tej książek, mają swój urok i są bardzo interesujące. Cieszyłam się bardzo, jak autorka wplatała ich w fabułę, ponieważ bardzo to urozmaicało dość nudne przygody Mac. Tak, dobrze czytacie, mimo tego, że Mac mniej mnie irytowała, to nadal dość mocno mnie nudziły jej poczynania, jedynie na sam koniec poczułam dreszczyk emocji. Ostatecznie, jako dość uparta osoba, nie odpuszczam tej serii i daje jej jeszcze jedną szansę i mam zamiar sięgnąć po tom trzeci. Za książkę dziękuję wydawnictwu YouAndYa.

Chociaż łatwo byłoby mi wypisać minusy, to koniec końców dobrze się bawiłam przy tej powieści, a to jest chyba w czytaniu najważniejsze. Wybrałam sobie jeden dzień wolny i czytałam ciągiem, co nie było takie trudne, bo dużo się w książce dzieje. Autorka zadbała też, aby rozdziały kończyły się zawieszeniem akcji, także po przeczytaniu jednego, miałam ochotę od razu poznać ciąg dalszy. Cała seria kojarzy mi się z "Czystą krwią", tylko w wersji młodzieżowej - jest świat pełen różnych niebezpiecznych stworzeń, w powietrzu można wyczuć napięcie seksualne, a główna bohaterka potrafi odbiorcę porządnie zirytować, ale za to nie daje sobie w kaszę dmuchać i jakoś prze naprzód, co w sumie w niej cenię. Zdarzało mi się przewracać oczami i pytać z niedowierzaniem "cooo", żeby potem stwierdzić "dobra, niech będzie, to teraz chcę wiedzieć, co z tego wyniknie". Problemem dla niektórych czytelników może być przedawnienie pewnych informacji, bo pierwsze wydanie "Bloodfever" wyszło w 2007 roku. Dla przykładu, nie sądzę, żeby wszyscy zrozumieli, dlaczego po podniesieniu (o, sama ta czynność też) słuchawki odzywa się w niej jakiś głos, który pyta o miejscowość i nazwisko osoby, z którą chcemy się połączyć. Jednak wydaje mi się, że takich elementów jest mniej w porównaniu do pierwszego tomu. Uważam, że druga część trzyma poziom jedynki, jest dobrą kontynuacją. Jeśli ktoś ma obawy, bo zdążył już zapomnieć, co działo się wcześniej, to niepotrzebnie - na wstępie bohaterka przypomina o wszystkim, co już się wydarzyło. Czuć wyraźnie, że ta historia tak szybko się nie skończy, odkryliśmy dopiero czubek góry lodowej. Polecam czytelnikom, którzy lubią fantastykę, szczególnie urban fantasy w klimacie lat zerowych.