Incognito

Jak ja nie mogłam doczekać się tej książki. Po elektryzującym „Incognito” spotykamy się ponownie z niesamowicie interesującym miłosnym trio — Anką, Arturem i Szczepanem. Po sprawie Sonii Aniołowicz wracają do prozaicznego życia. Prokurator Artur oraz Szczepan jeżdżą po całej Polsce z wykładami dotyczącymi ujętej ostatnio seryjnej morderczyni. Jedynie Anna Sawicka cierpi na zastój pisarski i usilnie szuka kolejnego genialnego tematu artykułu. Niestety to nie wszystko, jeżeli nie odda gotowego tekstu na miarę sensacji, to będzie musiała pożegnać się z ulubioną posadą, a zostanie jej okazjonalne bazgranie w rubryce towarzyskiej. Presja i chęć ponownego sukcesu, sprawiają, że młodej Sawickiej udaje się wpaść na pewien trop. Jeżeli tylko jej przypuszczenia się potwierdzą, to może być prawdziwa bomba, która może wstrząsnąć całą Polską. Tylko aby poprzeć swoją tezę dowodami, musi udać się w pewne tajemnicze miejsce. Nauczona jednak doświadczeniem z poprzednich wydarzeń nie chce pójść tam sama, prosi o pomoc Cienia, który zdecydowanie jej odmawia. Na jej szczęście drugi pomysł w postaci Szczepana wypala. Razem wieczorem wybierają się ze specjalnym zaproszeniem na pewien tajemniczy i luksusowy statek. A jak wiadomo tam, gdzie są pieniądze i władza to często ludzie zapominają o swoich granicach…. To, co dzieje się na pokładzie „Occulty” nie może jednak wyjść poza, a to, kogo tam spotykają, szokuje nawet ich. W tym samym czasie daje o sobie znać — ON — mężczyzna, przez którego na ciele pojawiają się ciarki — bezwzględny psychopata, dla którego Anka staje się daniem głównym….… „Occulta” to kolejna książka w dorobku Pani Pauliny, którą czyta się jednym tchem i praktycznie połyka się w całości za jednym posiedzeniem. To, co uwielbiam najbardziej w twórczości autorki to ten niebanalny styl i wyjątkowy humor, który za każdym razem rozśmiesza mnie do łez. Nie wspomnę nawet o tym, że nie które „teksty” niekiedy mam ochotę sobie zapisać na później do codziennego użytku. Autorka z niezwykłą łatwością tworzy fajnych, inteligentnych i charakternych bohaterów, których nie sposób nie polubić. Przyznam, że w przypadku tej historii o mało nie nabawiałam się zawału. Chciałam czytać i zarazem nie chciałam poznać zakończenia, gdyż myślałam, że „Cień”, a warto podkreślić, że zdecydowanie należę do jego fanklubu i trzymam za niego mocno kciuki, rozpłynie się niczym mgła i więcej go nie spotkamy. Moje czytelnicze serducho, chyba by tego nie przetrzymało. Dodatkowo w całej opowieści nie znajdziemy żadnych zbędnych opisów a jedynie akcję, która cały czas nabiera rozpędu aż po samą finałową scenę. Otrzymaliśmy fajny wciągający kryminał z wyjątkowym mordercą, który jest bliżej, niż nam wszystkim się wydaje. Zakończenie natomiast nadal pozostaje otwarte i już nie mogę się doczekać następnej części. Nie pozostaje mi nic innego jak szczerze Wam ją polecić. Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję Wydawnictwu Akurat.

Polecam

Nowa powieść Pauliny Świat i nowi bohaterowie ujęły moje serce bezwarunkowo. Ich wzajemne potyczki słowne to powód do parsknięć, uśmiechu, przyklaśnięcia i uniesienia kciuka w górę. Specyficzny dobór słów, bezpośredniość w wyrażaniu swoich stanów emocjonalnych, użycie wulgaryzmów to wszystko ma swój szczególny urok, nie razi, a wręcz przeciwnie, gdyby ich nie było, postacie nie byłyby tak autentyczne. Płaszczyzna wewnętrznych dylematów bohaterów i kryminalne podłoże fabuły splatają się ze sobą, biegną z szaloną prędkością, zaskakując zwrotami akcji, wzbudzając niejednokrotnie szeroki wachlarz emocji, od uśmiechów, zaciekawienia po napięcie i wzrost natężenia odczuć.

Artur Cienowski i Anka Sawicka on prokurator rejonowy, ona dziennikarka śledcza. Znają się od lat, łączy ich silna przyjaźń i chociaż gołym okiem widać, że między nimi iskrzy, nie zamierzają nic z tym robić. Są dla siebie zbyt wielkim wsparciem, nie wyobrażają sobie życia bez siebie nawzajem i dlatego nie zamierzają zaryzykować. Pewnego dnia Artur zostaje wezwany do znalezionych zwłok i kiedy tylko na nie spogląda czuje ciarki na plecach. Po pierwsze wszystko przypomina działania seryjnego mordercy sprzed lat tylko, że on siedzi. Czyżby naśladowca? Po drugie ofiarą jest mężczyzna, którego jego przyjaciółka poznała przez Internet i dzień wcześniej się z nim spotkała. Czy grozi jej niebezpieczeństwo? Artur nie chce ryzykować, pragnie, aby wyjechała, jednak ona ma zupełnie inne zdanie na ten temat. Anka nie zamierza go zostawiać, również się o niego boi, poza tym nie byłaby sobą, gdyby odpuściła takie śledztwo. Nic nie jest takie jak się początkowo wydaje. Coraz więcej niewiadomych, coraz więcej poszlak, na dodatek dochodzi do kolejnych morderstw. Co wiąże wszystkie ofiary? Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Czy Ance i Arturowi grozi niebezpieczeństwo? Powiem tak WOW, WOW, WOW. To kolejna książka autorki, którą miałam okazję czytać i chociaż tamte naprawdę mi się podobały, uważam, że ta była najlepsza. Dlaczego? Po pierwsze praktycznie do samego końca nie wiedziałam kto jest mordercą. Co prawda miałam kilka typów, ale z żadnym nie trafiłam. Po drugie nie ma ani jednej sceny seksu a mimo to autorka tak wszystko poprowadziła, że robi się gorąco. Po trzecie kocham „język” autorki, te specyficzne dialogi, bez zbędnej cenzury i w tej książce również je dostałam. Akcja dość szybka, pełna zwrotów. Książka bardzo mnie wciągnęła i nie pozwoliła się od siebie oderwać, aż do samego końca. Były momenty mroczne, a także takie, w których nie dało się powstrzymać wybuchu śmiechu. Bohaterowie po prostu rewelacyjnie wykreowani. Może nie są ideałami. No ale kto jest? Mają swoje za uszami, co sprawia, że są bardziej realistyczni. Według mnie ich po prostu nie dało się nie polubić. Artur Cienowski jest prokuratorem regionalnym. W życiu zawodowym ma wiele sukcesów, gorzej w prywatnym. Ma za sobą dwa nieudane małżeństwa. To mężczyzna przystojny, seksowny, mający własne zdanie, a jednocześnie opiekuńczy względem bliskich mu osób. Anka Sawicka jest dziennikarką śledczą i to bardzo dobrą. Lubi ryzykować, jest pyskata, odważna, uparta, z własnym zdaniem. „Incognito” to moim zdaniem najlepsza książka autorki. Mroczna, a jednocześnie zabawna, mocno wciągająca i zaskakująca. Z ogromną przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na mojej stronie - Mama, żona - KOBIETA

"– Byłam z Cie­niem na te­le­fo­nie. Wie­dział dokąd i z kim idę – uspra­wie­dli­wi­ła się. – To są pod­sta­wo­we za­sa­dy bez­pie­czeń­stwa. Co in­ne­go można zro­bić? Nie wy­cho­dzić z domu? Po­dej­rze­wać wszyst­kich o złe in­ten­cje? – Nie uma­wiać się z ob­cy­mi? – pod­su­ną­łem. – To z kim mam się, kurwa, uma­wiać? – Wy­je­ba­ło jej kory. – Może z wami?Po­je­dyn­czo? Czy naraz? – Naraz nie. Dość mam oglą­da­nia jego mordy w ro­bo­cie. Ale po­je­dyn­czo zde­cy­do­wa­nie ze mną. – Uśmiech­nął się Szcze­pan. – Może jakaś ko­la­cyj­ka? Za­wsze chęt­nie opier­do­lę coś na cie­pło." ▪︎▪︎ Niby wiedziałam, że będzie dobrze, przecież to Paulina Świst, ale...