The Devil's Sons. Tom 3

Byłam pewna, że nie sięgam po dark romance, ale bardzo się zdziwiłam, gdy po przeanalizowaniu książek spoza fantastyki, okazało się, że to właśnie te historie podobają mi się najbardziej. Czytacie dark romance? “The Devil’s Sons” Chloe Wallerand została zakwalifikowana jako książka YA z kategorią wiekową 16+, jednak zdecydowanie bliżej jej do dark romance niż do klasycznego young adult. Jestem pełnoletnia, a nawet już drugi raz obchodziłam osiemnastkę, a mimo to moje serce zostało złamane w sposób wyjątkowo brutalny. Trochę narzekałam na drugi tom. Nie podobały mi się urywane sceny i natchnione przemowy Avalone do mężczyzn z gangu, którzy, szczerze mówiąc, nie powinni trząść portkami przed młodą dziewczyną. Jednak po trzecim tomie w końcu poczułam ich więź. Zrozumiałam, że to Avalone jest spoiwem tej małej przestępczej rodziny. Mogłam się domyślić, jak zakończy się ten tom, przecież nie można cały czas czytać tylko o szczęściu i miłości. Ale to, co przygotowała autorka, było tak druzgocące, że ciężko mi się pozbierać. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak płakałam przy książce. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz tak szczerze się śmiałam. I wreszcie, nie pamiętam, kiedy książka tak mocno zapadła mi w pamięć, jak trzeci tom The Devil’s Sons. Nie chcąc spoilerować, mogę tylko napisać, że chłopaki z Devil’s Sons mają przechlapane. Norny chyba się na nich uwzięły i zsyłają każdemu po kolei ciężkie doświadczenia. Zamiast jednak rozbić gang, wszystkie przeciwności jeszcze mocniej wiążą chłopaków i Avalone. Ich prywatny Ragnarok zbliża się wielkimi krokami. Mimo że Avalone nosi w sobie płomienie Ragnaroku, to to, co ich czeka, może okazać się czymś, czego nie będą w stanie przezwyciężyć. Czytaliście kiedyś książki o gangach motocyklowych? Nie kojarzę, bym kiedykolwiek taką książkę miała w rękach, jednak “The Devil’s sons” porwało mnie od samego początku w swój świat. Nie jestem pewna, czy to przez bogów, jakich gangsterzy wyznają, czy może przez to, że są jak prawdziwa rodzina i nie sposób ich rozdzielić. Czy można uwielbiać praktycznie wszystkich bohaterów książki? Nie jestem pewna, ale ja kocham ich, wszystkich chłopaków z DEvil’s sons, Cartera, Avalone, bliźniaków, a nawet Lolę. Co prawda, znajdzie kilka, może kilkanaście osób, które bym ukatrupiła swoimi rękoma, jednak liczę, że w końcu spotka ich zasłużony koniec. Język, jakim posługuje się autorka w tej książce, jest bardzo prosty, choć przemowy Avalone są bardzo głębokie i uduchowione, to reszta jest prosta jak i cała historia. Jednak to wiara członków gangu w bogów nordyckich, daje tej historii wspaniały posmak. I taak jak w pierwszym tomie, byłam pewna, że gdzieś mi wyskoczy Loki, czy inny bóg nordycki, to podczas lektury drugiego tomu, już na to nie liczyłam. Przeszłam do porządku dziennego, że bogowie są tylko wspominani, że gang w pełni w nich wierzy. Za to trzeci tom, a dokładniej bonus na samym końcu książki, rozpalił we mnie nadzieję, że w końcu dostanę tu taki mały fantastyczny element. A ten element mnie zachwyca i to w pełni. Może by tak podsunąć autorce pomysł na jeden tom, który skupi się na Ragnaroku? To byłby epicki tom, idealne zwieńczenie tej historii. Nadal zdarzało mi się przewracać oczami na infantylność książki, jednak w ostatecznym rozrachunku, jestem nią zachwycona i wiem, że z wielkim utęsknieniem czekam na kolejny tom, ponieważ zakończenie zostawiło mnie z krwawiącym sercem. Nawet jestem tak zdesperowana informacjami o czwartym tomie, że zajrzałam na Wattpad i staram się przetłumaczyć te kilka rozdziałów, które udostępniła autorka. Jednak język francuski mnie trochę pokonuje. Polecam wam całym sercem tę historię. Zapewniam was, że mimo ciężkich początków, można w niej się zakochać. Dziękuję bardzo wydawnictwu You&Ya za możliwość poznania tej historii.