Wojna Crier

Połączenie fantasy z science fiction, wojna gatunków, automatony i delikatny romans wlw. Brzmi jak coś, czego do tej pory nie czytałam (cyborgi towarzyszyły mi jedynie w "Sadze księżycowej" Merissy Meyer - polecam!). Sięgnęłam więc po "W0jnę Crier" Niny Varely - książkę, o której było głośno podczas zagranicznej premiery. I niestety, nie porwała mnie. Książka zaczyna się masą informacji o postaciach, świecie i panujących w nim zasadach. Poznajemy dwie główne bohaterki - Aylę, człowieka, i Crier, automatona. Ayla utraciła swoją rodzinę, o co obwinia ojca Crier i chce dokonać z€msty na jego córce. Gdy los splata ich ścieżki, nie sięga jednak po br®oń - zamiast tego wkupuje się w łaski półrobota i wnika w zamknięty krąg rządzących. Z czasem coraz bardziej zapomina o swojej misji, a jej uczucia zmieniają się w te nie do końca chciane. Wspomniana już duża ilość informacji na początku książki to nie jedyny jej problem. Postaci są płaskie i tak naprawdę nie polubiłam żadnej z nich, nikomu też nie kibicowałam. Zawiązujące się uczucie między bohaterkami? Nie wierzyłam w nie ani przez chwilę, wszystko było sztywne i wyniknęło... Właściwie nie wiem skąd. Sam k0nflikt polityczny również przedstawiony był bez ładu i składu; do tej pory nie rozumiem, dlaczego główny antagonista miał tak wielkie pole do popisu i tak łatwo piął się w górę. "W0jna Crier" ma zaledwie 350 stron, a czytałam ją prawie dwa tygodnie, bo nie było w niej nic, co by mnie wciągnęło. Szkoda, bo liczyłam na naprawdę ciekawą książkę. Ja jej nie polecę - możecie lepiej spożytkować czas. Choć, kto wie, może to akurat Wasze klimaty i przypadnie Wam do gustu... współpraca recenzencka @youandyabooks

Znacie książki o automatonach, robotach czy androidach? Często omijałam takie powieści, ponieważ nie podchodził mi ten temat. Jednak nie mogę powiedzieć, że temat robotów podbijających ludzi to nie fantastyka, więc nie zastanawiałam się długo i sięgnęłam po ostatnią premierę wydawnictwa YouAndYa. “Wojna Crier” Niny Varela przedstawia bardzo dobrze zbudowany świat, którym rządzą automatony, byty stworzone przez jednego człowieka, doskonałe i ożywione tajemniczym sercokamieniem. Zaciekawiłam was? A może potrzeba wam więcej zachęty. Mamy tu enemies to lovers i slow burn, takie elementy historii, które ostatnio są popularne i dość lubiane przez czytelników. Autorka zrobiła kawał dobrej, roboty wymyślając ten świat, dodając romans do niego, do tego romans dwóch kobiet, ludzkiej kobiety i automatonki. Królestwo Rabu zostało spustoszone przez wojnę, krwawą wojnę między ludźmi i automatonami. Automatony zostały stworzone jako zabawki ludzi, teraz to ludzie są niewolnikami automatonów. Role się obróciły i nie wszystkim się to podoba. Ayla, ludzka kobieta, straciła z rąk tych doskonałych tworów całą rodzinę. Poprzysięga im zemstę, która ma się dokonać w chwili, w której zabije księżniczkę Crier. Crier została dokładnie stworzona przez położne, które kierowały się konkretnymi życzeniami jej ojca. Jednak z czasem ta doskonała istota zaczyna się buntować a w miejscu, gdzie powinno być jej serce, zaczyna rodzić się całkiem nowe uczucie: Namiętność. Uwielbiam, gdy świat, który dopiero poznaje, jest dobrze przedstawiony. W “Wojnie Crier” Niny Varela na samym początku otrzymaliśmy spis najważniejszych wydarzeń w porządku chronologicznym. Do tego przed większością rozdziałów otrzymaliśmy zapiski różnych osób, dzięki którym wiemy odrobinę więcej. Poznajemy osoby, które już dawno temu umarły, oraz odkrywamy kilka głęboko skrywanych sekretów. Sam pomysł na wojnę między ludźmi a automatonami, nie jest świeży, dość często używany w książkach Sci-fi. Jednak połączenie wojny o ludzkość z miłością i bardzo ciekawie zarysowanym obrazem zawirowań politycznych wśród automatonów, wydaje się bardzo dobrą fabułą, o której ciężko zapomnieć. Główne bohaterki są od siebie tak bardzo różne i nie chodzi mi tylko o ich gatunki, tylko o ich charaktery. Choć muszę przyznać, że ciężko mi pisać o Crier, została ona stworzona, dokładnie zaplanowana i nie powinna objawiać tych cech charakteru, które tak w niej polubiłam. Mnogość wątpliwości, które rodzą się w Crier, pozwalają mi widzieć w niej bardzo ludzką postać. Ayla wydaje się być bardzo stanowcza w dążeniu do swojego celu, nie widzi nic, co można by chcieć chronić w oprawcach, którzy ją otaczają. Wszystko zmienia się w jednej chwili, która została pięknie opisana. Tu dochodzę do samego pióra autorki, które jest niezwykle przyjemne w odbiorze. Czy była to dobra książka? Tak. Czy sięgnę po kolejny tom, który ma być zarazem ostatni? Tak. Czy wam ją polecam? Oczywiście, ta historia jest warta tego, by ją poznać. Dziękuję bardzo za książkę do recenzji wydawnictwu YouAndYa.

Gdybym miała w skrócie opisać, co składa się na "Wojnę Crier", to na pewno wymieniłabym bogaty świat przedstawiony, świetny pomysł na fabułę, potencjał do rozwinięcia historii na serię dłuższą niż 2 tomy, ale też niestety mało akcji i okazjonalne powiewy nudy. Autorka poświęciła dużo energii na budowanie rzeczywistości rozdartej konfliktami maszyn i ludzi oraz na opisywanie wewnętrznych przeżyć głównych bohaterek. Na pewno znajdzie się mnóstwo czytelników, którym takie niespieszne tempo akcji przypadnie do gustu. Ja starałam się jak mogłam utrzymywać pełne skupienie, ale czasem uwaga sama odlatywała w siną dal. Bardzo podobała mi się postać tytułowej Crier, była według mnie ciekawsza od ludzkiej Ayli. Jak funkcjonuje jej idealne sztuczne ciało, jakie ma przemyślenia, o tym, jak odkrywa swoją naturę - na takie momenty czekałam. Cały motyw dojścia do władzy sztucznej inteligencji jest bardzo na czasie. Polecam miłośnikom fantastyki, którzy mają ochotę trochę odpocząć od typowych magicznych światów, tutaj poznacie napędzane alchemią androidy - automatony.