Wrak Albionu
- Gdy morze wyrzuca na brzeg ciało, wszyscy myślą, że to ofiara własnej nieostrożności. Kolejne zwłoki wywołują jednak coraz większy strach. Czy to wina wywołanej przez przypadek podmorskiej eksplozji, czy coś o wiele bardziej przerażającego?
Jest rok 1829. Z Liverpoolu do Szczecina wyrusza parowiec, na którego pokładzie płynie tajny posłaniec polskiej księżnej. Wiezie do Polski kolekcję bezcennych szafirów, pochodzących z obrabowanego niegdyś skarbca wawelskiego. Ich sprzedaż ma wspomóc rodzące się w Królestwie Polskim powstanie listopadowe.
„Albion” nigdy nie dociera na miejsce. Tonie u wybrzeży małego miasteczka w Szkocji, na skraju Rowu Beauforta – otoczonej złą sławą podmorskiej rozpadliny w dnie Morza Irlandzkiego.
Dwieście lat po katastrofie na trop zaginionego skarbu wpada polsko-angielska grupa eksploracyjna. Już pierwsza próba penetracji wraku kończy się wybuchem, a to zapoczątkowuje serię tragicznych wydarzeń. Wkrótce wychodzi na jaw, że rozpadlina, na której skraju leży „Albion”, kryje w sobie przerażające tajemnice z czasów zimnej wojny.
Swoje tajemnice mają także mieszkańcy położonego na skraju półwyspu Galloway miasteczka.
Gdy morze wyrzuca na brzeg pierwsze ciało, wszyscy myślą jeszcze, że to tylko ofiara własnej nieostrożności. Kolejne zwłoki wywołują jednak wśród mieszkańców coraz większy strach. Wkrótce potem pojawiają się pierwsze oskarżenia.
Dla grupy poszukiwaczy staje się jasne, że wszystko jakoś się ze sobą łączy.
Pytanie brzmi – czy to wina wywołanej przez przypadek podmorskiej eksplozji, czy coś o wiele bardziej przerażającego…
