Icebreaker (ebook)

Gdybym miała komuś w ekstremalnym skrócie opisać, z czym będzie mieć do czynienia, jeśli sięgnie po "Icebreakera", to takie słowa świetnie to oddadzą - pełna emocji i piękna historia o dorastaniu i o miłości, której zawsze nam brak. Chociaż okładka z marszu sugeruje nam romans, to w moim odczuciu ważniejszy był tutaj inny wątek. Nie jestem w stanie ocenić, czy opisywana depresja głównego bohatera naprawdę właśnie tak przejawia się w rzeczywistości, ale mogę was zapewnić, że ładunek emocjonalny, który serwuje nam osoba autorska, jest tutaj ogromny. Kiedy Mickey czuł pustkę, ja czułam się w tym wszystkim zagubiona, kiedy prawie dusił się, aby tylko powstrzymać łzy, miałam ochotę krzyczeć, by przestał. Mocno się do tej postaci przywiązałam i aż bałam się zakończenia, dlatego ogromnie się cieszę, że daje ono nadzieję, a nie pogrąża nas w jeszcze większym smutku. A co do romansu... Wiele książek, z którymi do tej pory miałam do czynienia, mogłoby się uczyć na "Icebreakerze", w jaki sposób prowadzić relację love/hate, serio. Napięcie pomiędzy głównymi bohaterami jest takie, że aż lecą iskry. Nienawiść, rywalizacja, agresja, pożądanie, wstyd, budowanie zaufania, wyczuwanie granic, miłość - wszystko tutaj wiruje w ciężkich butach na śliskim lodzie. Przede wszystkim jest to wiarygodne i nie przytłacza. Podobało mi się bardzo, jak docenione zostały w powieści kobiety. Mickey podziwia swoje siostry, które osiągnęły wiele sukcesów, złości się na niesprawiedliwe media, które milczą na ich temat, czekając na niego. W ogóle dano nam do zrozumienia, że świat byłby trochę lepszym miejscem, gdybyśmy po prostu postrzegali siebie jako ludzi, a nie kobiety i mężczyzn o takich i takich orientacjach. W zupełności się z tym zgadzam. Polecam z czystym sercem, bo to nie tylko zwykła powieść o nastoletniej miłości. Wiele innych spraw zostało poruszonych w książce - ciążąca presja, chęć zaimponowania ojcu, różnice społeczne - myślę, że każdy z was zwróci uwagę na co innego. Wyciska łzy, roztapia serce... po prostu świetna.

Uprawiacie jakiś sport? A może fascynuje was jakaś dyscyplina? Ja nie lubię ani oglądać, ani uprawiać sportu. Jest jednak jeden, który jest dla mnie wielką niewiadomą, ponieważ w naszym kraju, nie jest kultywowany tak bardzo, jak w innych krajach. Chodzi o hokej, jedyna styczność z czymś podobnym do hokeja, to lekcja wychowania fizycznego, na której ganiało się po boisku z kijami. Więcej okładaliśmy się tymi kijami, niż faktycznie graliśmy. Z chwilą, którą dostałam propozycję zrecenzowania książki “Icebreaker” autorstwa A. L. Graziadei, chciałam ominąć tę wiadomość, nie pałam miłością do sportu, za to fakt, że książka jest o tematyce LGBT+, nie przeszkadzał mi w żadnym wypadku. W końcu jednak zainteresował mnie opis, nie jest to książka, która nic nie wnosi do naszego życia, trzeba się w nią zagłębić i zrozumieć głębię przekazu. Właśnie ta głębia problemów głównego bohatera przemówiła do mnie i w ostatecznym rozrachunku, chcę wam ją polecić, nawet jak nie gustujecie w takich książkach i tematach. “Tak łatwo mnie czytać. Jak otwartą księgę. Czemu nikt nie widzi, co jest między wierszami?” Mickey James III to siedemnastolatek, który rozpoczyna swoją przygodę na studiach na Uniwersytecie Hartland. Chłopak boryka się z wieloma problemami, depresja, zaburzenia lękowe, biseksualizm, który jest tematem tabu wśród zawodników hokeja i największy problem, z jakim się zmaga to rywalizacja z kolegą z drużyny o pierwsze miejsce w drafcie. Droga, którą obrał, nie jest koniecznie tym, czego chce, boi się zawieść ojca i dziadka, którzy są sławami świata hokejowego. Na jego barkach wiele spoczywa, a on sam czuje się samotny, choć jego siostry są jego opoką i podparciem tak jak prawdziwa przyjaciółka od serca, Nova. Ciągłe spięcia z Jaysenem Caulfieldem, zmuszają współzawodników do załagodzenia konfliktów między tą dwójką, lecz iskry, które między nimi się pojawiają, nie zawsze są nieprzyjemne. “Przez godzinę muszę udawać, że nie jestem martwy w środku.” Lubicie młodzieżówki? Osobiście często po nie sięgam, lecz bardziej kieruje się w stronę książek New adult niż Young adult. Pióro autora było bardzo przyjemne, przez książkę dosłownie się płynęło, jakby czas mi pozwolił, to pewnie skończyłabym ją przez jeden dzień. Dostarczyła mi momentów wzruszenia i rozczulenia, najbardziej rozczulały mnie podchody głównego bohatera. Właśnie jego niepewność wobec własnych uczuć była taka prawdziwa, że uznaję książkę za dość realistyczną. Bohaterowie przedstawieni w tej historii są różnorodni, ich orientacje, również są różnorodne, od związków hetero, przez całą gamę związków LGBT+. Mamy biseksualistów, lesbijki, a nawet związek trzech osób. Nie są one w jakiś szerszy sposób przedstawione, książka bardziej opiera się na problemach głównego bohatera. Depresja nie jest tu piętnowana, w mądry sposób autorka pokazuje, że nawet będąc dobrze usytuowaną osobą, która nie przeżyła nic traumatycznego w swoim życiu, może zmagać się z ciężką depresją. Historia może wydawać się wyidealizowana bądź cukierkowa, lecz po głębszej analizie, jest bardzo rzeczywista, co bardzo mi się podoba. Czuję się bardzo pozytywnie zaskoczoną tą książką, liczyłam na lekką historię, a dostałam poważną i dającą do myślenia lekturę. A samo zakończenie, które pozostawiło mnie w lekkim szoku, jest świetnym zwieńczeniem tej historii. Polecam wam “Icebreakera” i bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki wydawnictwu You&Ya. “Chciałbym móc się dobrać do własnej głowy i wyrwać z niej wszystko to, co mnie takim czyni. Tkwienie w niej jest wykańczające.”