Prowokacja? Bezmyślność? Czy chora zabawa psychopaty? Spokojna okolica bywa zdradliwa.
Kiedy wiszące na słupach ogłoszenia o zaginięciu Klaudii Janus dawno już wyblakły, a miejscowa policja straciła wiarę w rozwiązanie sprawy, dochodzi do makabrycznego odkrycia. Przy drodze wyjazdowej z Ełku przypadkowy kierowca znajduje błękitną walizkę, a w niej szczątki młodej kobiety i złoty naszyjnik z listkiem. Taki sam nosiła Klaudia. Według ustaleń śledczych ciało długo było w wodzie, zakopywano je i częściowo spalono. A to skutecznie utrudnia identyfikację ofiary. Dlaczego więc morderca zdecydował w końcu, że kobieta w walizce ma zostać odnaleziona? Do pomocy w śledztwie wezwano by Huberta Meyera, ale ten czeka w areszcie na własną rozprawę. Z warszawskiego Wydziału Wsparcia Dochodzeń oddelegowano aspiranta Grzegorza Kaczmarka. On nie ma wątpliwości, że za zaginięciem młodej kobiety stoi ktoś z miejscowych. Podejrzanych jest wielu. Każdy z nich ma motyw. Wszyscy zatajają najistotniejsze fakty. I wciąż nie wiadomo, kto ma ręce splamione krwią. Klaustrofobiczna atmosfera zagęszcza się, gdy na jaw wychodzi, że Klaudia nie była jedyną dziewczyną, która przepadła bez śladu w tej na pozór spokojnej okolicy. Siedem lat wcześniej z plaży uprowadzono młodą turystkę. Jej personaliów nigdy nie ustalono. Wiadomo tylko, że w dniu zaginięcia na szyi miała złoty łańcuszek z listkiem… Najnowszy kryminał Katarzyny Bondy pochłania bez reszty! Do samego końca nie wiadomo, komu zależy na odkryciu prawdy, a kto łże na potęgę. Po lekturze „Kobiety w walizce” sięgnięcie po kolejne części serii z psychologiem śledczym Hubertem Meyerem będzie wyłącznie formalnością!
Po raz kolejny muszę napisać, że jestem zachwycona kryminałem stworzonym przez Panią Katarzynę Bondę, gdyż od pierwszych stron wciąga swoją fabułą i zagadkowymi zdarzeniami. Dzięki zastosowanym trikom w postaci niedomówień, urywanym wątkom, czy też nie do końca jasnym sytuacjom, całość nabiera mrocznej i gęstej atmosfery.
Autorka wie, jak zaintrygować czytelnika stosując odpowiednie słowa, prowadząc przez kolejne wątki, które zamiast rozjaśniać sprawę, jeszcze bardziej ją komplikują. Tym razem postawiła na młodsze pokolenie śledczych, w sprytny sposób wikłając Meyera w siódmym tomie „Zimna sprawa”, w zabójstwo i osadzając w areszcie. W ten sposób odcięła go na jakiś czas od prowadzenia obecnej sprawy kryminalnej i oddała pierwszeństwo młodszemu aspirantowi Grzegorzowi Kaczmarkowi. To nadaje całości nowego, młodzieńczego charakteru, ale jednocześnie uświadamia zarówno jemu, jaki i nam, że bez Meyera ta sprawa nie może ruszyć z miejsca.
„Kobieta w walizce” to klasyczny kryminał, w którym bierzemy bezpośrednio udział w śledztwie, obserwujemy działania policji, rozmowy z podejrzanymi i ze świadkami, rodziną zaginionej, ale też mamy możliwość poznać niektóre wydarzenia, o których śledczy nie mają pojęcia. Do pewnego momentu podążamy za kolejnymi zdarzeniami śledząc dialogi prowadzących sprawę zaginionej Klaudii Janus, ale nadchodzi taki zwrot akcji, w której autorka zaczyna odsłaniać nieco więcej, ale wbrew pozorom nie rozjaśnia to całkowicie tajemnic, trzymając nas w niepewności do samego końca.
