Fu#k up

Polecam

To już moje jedenaste "spotkanie" z autorką Pauliną Świst i uwielbiam jej książki! Są niesamowite i wciągające. Jej cięty język, niesamowity humor i zawiła fabuła sprawiają, że każda historia jest fascynująca. Świst ma niewątpliwy talent do tworzenia skomplikowanych wątków kryminalnych. "FU#K UP" to trzecia część serii "Fighter", ale nie jest to typowy romans i z pewnością nie będziesz się nudzić. Wątek kryminalny trzyma czytelnika w napięciu aż do samego końca, a między głównymi bohaterami jest taka sama chemia jak między zawodnikami MMA. Kategoria wagowa nie ta sama, ale chęć wygranej już owszem. Jak zawsze, tytuł książki jest oryginalny, a zakończenie serii jest fantastyczne. Trzecia część kontynuuje pościg za firmą VeroMax, która stawia wszystkim bohaterom serii kłody pod nogi swoimi działaniami. Tym razem na drodze Oliwii i Przemka pojawiają się przeszkody, ale wraz z bohaterami poprzednich części, Kingą i Patrykiem oraz Krystianem i Igą, tworzą niezawodny zespół. Warto przeczytać całą serię od początku, aby zrozumieć fabułę, powiązania między bohaterami i ich poczucie humoru. Podczas czytania tej książki miałam mnóstwo zabawy i miałam wrażenie, że bohaterowie ścigają się w popełnianiu "fu#k up"-ów. Wracając do "FU#K UP" i obecnych bohaterów, Oliwię i Przemka łączył krótki i gorący związek w przeszłości. Ich drogi znów się ze sobą skrzyżowały i biorąc pod uwagę ich charaktery, można się spodziewać prawdziwej eksplozji. Oliwia, wzięta i pyskata pani adwokat, kontra Przemek, komandos wyglądający jak Supermen - podobieństwa między nimi kończą się tutaj. Ich ponowne spotkanie jest jak starcie dwóch tytanów. Czy VeroMax postawi na swoim? Czy pojawienie się Wolfa w życiu Oliwi to przypadek? Czy on znowu złamie jej serce? Czy Oliwia jest tak niewinna, jak reszta ekipy? Jaką tajemnicę kryje Oliwka? Z tymi pytaniami was zostawię, ale tylko po to byście sięgnęli po książkę i uzyskali odpowiedzi!

Oliwia wpakowała się w związek, przez który teraz ma kłopoty i to niemałe. Uwierzyła, że to on jest skrzywdzony, zatrudniła się kancelarii NRJ, aby dokonać zemsty. Dość szybko okazało się, że to, co mówił, nie było prawdą, a wręcz przeciwnie, to on jest tym złym. Zaprzyjaźniła się z nowymi współpracownikami, a jednocześnie jest szantażowana, zastraszana. Nikt nie wie, w jakie bagno się władowała, boi przyznać się do tego, co zrobiła, boi się stracić osoby, na których zaczęło jej naprawdę mocno zależeć. Kiedy zostaje pobita, chociaż nie przyznaje się, co się stało, zostaje dosłownie zmuszona przez przyjaciółkę, aby udały się do szpitala. Tam spotyka Przemka, mężczyznę, którego dwa lata wcześniej mocno kochała, który zniknął, łamiąc jej serce. Oliwia nie chce go znać, jednak on ma inne plany. Na dodatek spółka VeroMax nadal wiele miesza, a ta dwójka ma z nią więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać. Co takiego? W co wpakowała się Oliwia? Jakie plany ma Przemek? Co tak naprawdę stało się dwa lata wcześniej? Czy kobieta będzie umiała przebaczyć? Co Oliwia i Przemek mają wspólnego ze spółką VeroMax. Poprzednie tomy bardzo mi się podobały, dlatego z dość dużym zainteresowaniem, a także niemałymi oczekiwaniami sięgnęłam po ten. Powrót do znanych mi wcześniej bohaterów, a także poznanie nowych było ciekawym doświadczeniem. Książka okazała się naprawdę ciekawa, wciągająca, pełna emocji. Z każdą kolejną stroną autorka dostarczała mi wiele niebanalnych dialogów, ciętego języka i namiętnych scen, które są specyficzne dla jej książek. Książkę można podzielić tak jakby na dwie części, które są wstawiane zamiennie. W pierwszej czytamy wszystko oczami Oliwi i Przemka, w drugiej wracamy do bohaterów znanych z poprzednich tomów i pomału rozwiązujemy zagadkę VeroMax. To rozwiązanie mnie przypadło do gustu. Bohaterowie ciekawi, według mnie dobrze wykreowani. Bliżej poznajemy Oliwię i Przemka, oboje z tajemnicami i sekretami, oboje nieidealni, a jednocześnie dający się lubić. Nie mogę wam zdradzić więcej niż w pierwszej części recenzji. Dodam tylko, że warto poznać ich bliżej. „Fu#k up” to według mnie świetna książka, doskonałe zakończenie serii, którą naprawdę polubiłam. Z wielką przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Wszystko zaczęło się w pierwszym tomie „Fighter”, gdy Ksenia Wernerowska vel. Pola Werner, szukając tematu do swej nowej powieści trafiła na ślad VeroMaxu i w efekcie dalszych wydarzeń, poznała swojego obecnego partnera - Patryka Cebulskiego zwanego Cwibelem. W tomie drugim pt.: "Anyway", poza tą parą, śledziliśmy losy Igi Mianowskiej i Krystiana Ragowskiego vel. Ragnara, który założył kancelarię adwokacką NRJ razem z prokuratorem Łukaszem Zimińskim zwany Zimnym. Teraz całą tę ekipę spotykamy ponownie. Zaczynając tę część można mieć wrażenie, że będziemy w dalszym ciągu towarzyszyć tylko Kseni i Patrykowi, gdyż od ich rozmowy zaczyna się powieść „Fu#k up”. Ten wątek wraz z działaniami kancelarii NRJ, przeplata się z narracją prowadzoną przez Oliwię Szubert i Przemka Wilczyńskiego zwanego Wolfem. To oni są wiodącym duetem, wokół którego toczy się akcja tej książki. Poznajemy ich w szczególnej sytuacji, gdy spotykają się na SOR-ze, gdzie Przemek, były komandos, pracuje teraz, jako ratownik medyczny. Nie widzieli się dwa lata po tym, gdy ona wyznała mu miłość, a potem on wyszedł z domu, niby po papierosy i już nie wrócił. Wysłał tylko maila informując, że nie mogą być razem. Teraz ponownie spotykają się na oddziale ratowniczym, do którego Oliwię przywozi Iga, którą poznaliśmy w drugiej cześć pt. „Anyway”. Twarz Oliwii wygląda jakby była „ofiarą przemocy domowej”, ale nikomu nie zdradza, co się naprawdę stało. Oficjalna wersja brzmi, że spadła z łóżka i zderzyła się z szafką. Oczywiście w tę bajeczkę nie wierzy Przemek, który właśnie tego dnia ma dyżur. Wraz z tym spotkaniem odżywają długo skrywane namiętności, ale ona zdecydowanie nie zamierza ponownie pakować się w tę samą sytuację. Na jego widok stwierdza, że wolałaby „wyciąć sobie wątrobę łyżką od butów niż pozwolić mu się dotknąć nawet przez foliowy worek.” Fabułę śledzimy w dwóch wątkach, które łączy sprawa VeroMinu, spółki córki VeroMaxu. Pierwszy motyw związany jest z ekipą NRJ, który został wyszczególniony kursywą, a drugi, zaznaczony zwykłą czcionką, dotyczy Oliwii i Przemka, więc w efekcie mamy cztery osoby opowiadające nam o wydarzeniach. Tytuł „Fu#k up” jest w typowo świstowym stylu, jak i cała trylogia, która zabiera nas w świat przekrętów, niebezpiecznych typów, seksu, miłości i namiętności. Po raz kolejny świetnie bawiłam się czytając o perypetiach bohaterów. Paulina Świst jest po prostu nie do podrobienia i nie można jej pomylić z żadnym innym autorem. Jej styl jest rozpoznawalny, nawet, gdyby nie było jej nazwiska na okładce. Niektórych to zniechęca, innych przyciąga, i do tych drugich zaliczam się ja, gdyż zawsze bez namysłu sięgam po kolejne książki tej autorki oferowane przez wydawnictwo Muza/Akurat. Paulina Świst potrafi przykuć uwagę nawet zwykłymi rozmowami, które toczą się pomiędzy poszczególnymi osobami. Jej teksty czyta się z lekkością od pierwszej strony do ostatniej, wraz z podziękowaniami. Stworzone sytuacje, teksty wywołują uśmiech, ekscytację, emocje dając nam rewelacyjną rozrywkę. Autorka często wyraża swoje zdanie wkładając w dialogi własne opinie, odnosząc się do współczesnych realiów, panujących trendów, stylu bycia, czy oddania własnej sympatii, chociażby do Remigiusza Mroza, czy też krytykując modę na poprawianie urody poprzez chirurgię plastyczną. „Nie zostałam pisarką bez powodu – każda historia, którą opowiadałam, tworzyła inny świat. Świat, w którym mogłam porozliczać swoje i cudze błędy, napiętnować zachowania, które mnie wkurwiają, śmiać się z tych, które mnie bawią, a przede wszystkim przeżyć przygodę i zabrać w nią również innych.” Potrafi stworzyć odpowiedni nastrój do dziejących się sytuacji i w śmiały sposób opisywać sceny działające na wyobraźnię. Moja sympatia dla jej twórczości ciągnie się od chwili, gdy po raz pierwszy zetknęłam się z powieścią „Mała M.”, ale tylko tom pierwszy i potem ”Chechło”, po którym były trzy części serii „Fighter”, które utwierdziły jedynie, że na pewno sięgnę jeszcze po kolejne książki tej nietuzinkowej pisarki. Niewybredne słownictwo, bezpośredni styl, zabawne porównania, oryginalny zestaw zwrotów, cięte riposty, charyzmatyczne postacie, mocne charaktery, a do tego wartka akcja to zdecydowane atuty tej serii. Wbrew pozorom, nie ma w niej zbyt dużo scen erotycznych, czego można było się spodziewać patrząc na seksowną okładkę, za to jest interesująco poprowadzona intryga kryminalna, która teraz znajduje swój ekscytujący finał. Szkoda, że to koniec tej historii, ale mam nadzieję, że już niedługo pani Paulina Świst zaskoczy nas nowymi pomysłami zabierze w nową przygodę z nowymi, ciekawymi bohaterami.

Kochane Moliki, po raz trzeci za sprawą tajemniczej pani Pauliny, powracamy do sprawy zagadkowej spółki VeroMax i jej zbrodniczych procederów. Kolejny raz ich niecne cele próbują pokrzyżować ulubieńcy z poprzednich część, Ksenia, Cwibel, Iga i Ragnar wsparci przez Łukasza „Zimnego” Zimnickiego oraz Kingę Błońską. Dodatkowo w ich towarzystwo wkracza Oliwia Szubert wraz z Przemysławem „Wolfem” Wilczyńskim. Czy uda im się w końcu pogrążyć znienawidzony VeroMax? A może w przypadku tej historii to właśnie „zło” zatriumfuje? Jakże ja tęskniłam za tym swoistym humorem. Ja każdą książkę autorstwa Pani Świst biorę po prostu w ciemno. Historia Oliwi i Przemka, bo to ich opowieść jest motywem przewodnim, bardzo mnie zaintrygowała. Ona — szalenie utalentowana pani mecenas, która wie, czego chce i twardo stąpa po ziemi, jej niebanalne metody i cięty język „wysławiły” ją nie tylko w gronie adwokatów, ale i klientów. Z całą pewnością nie należy ona do chodzących ideałów i ma na swoim koncie nie jedną życiową pomyłkę.On — były komandos na emeryturze, obecnie pracownik VeroMaxu, kilka lat wcześniej zostawił Oliwkę z dnia na dzień bez wyjaśnienia. Dokonał błędnego wyboru, który być może uda mu się teraz naprawić.Oboje stanowią prawdziwą mieszankę wybuchową, która idealnie się dopełnia. Każde z nich skrywa swoje tajemnice. Jednak co stanie się, gdy ich sekrety ujrzą światło dzienne? A co jeśli oni wcale nie są tymi „dobrymi” w tej historii? Autorka z powodzeniem przyzwyczaiła nas do nietuzinkowych i niebanalnych bohaterów, które podbijają od pierwszej strony czytelnicze serducho. W przypadku tej historii nie mogło być inaczej. Zarówno Oliwia, jak i Wolf są charakterni i z prawdziwym pazurem, co nie będę ukrywać, bardzo lubię. Ich dialogi i ta chemia między nimi jest niesamowita i wręcz namacalna. Przy tej dwójce nie ma czasu nawet na odrobinę nudy. Pozostali bohaterowie również zaliczają się do grona moich ulubieńców i szczerze powiedziawszy, będę za nimi tęsknić. Pani Paulina oprócz fajnej kryminalnej zagadki stworzyła opowieść z fenomenalnym humorem, który idealnie dopełnia całość, a przy tym nadaje lekturze tego czegoś. Uwielbiam pióro autorki i krótkie rozdziały, dzięki którym w trybie ekspresowym pochłania się książkę. Nie będę Wam tu mydlić oczu i wypisywać hymnów pochwalnych, ja absolutnie świetnie się bawiłam podczas lektury i trochę mi żal, że to być może koniec tej „VerMaxowej” przygody. Gorąco Was zachęcam do poznania „Fu#k up” oraz pozostałych tomów tej serii. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Akurat.