Wyspa łotrów

Dzisiaj zabieram Was na Wyspę Łotrów! Muszę przyznać, że książka bardzo mnie zaskoczyła, spodziewałam się "zwykłego" kryminału, a dostałam film na papierze z poczuciem humoru, nietuzinkowymi bohaterami, który wciągnął mnie bez reszty! Akcja w zasadzie zaczyna się już na samym początku, gdy dochodzi do pierwszej zbrodni. I tutaj było moje pierwsze zaskoczenie: "ale jak? to już?", absolutnie nie spodziewałam się takiego rozpoczęcia. Mocny początek tylko rozbudził moją ciekawość i zwiększył czytelniczy apetyt na więcej. Nastrój w książce jest bardzo zróżnicowany, przez co zdecydowanie nie można się nudzić. Jest napięcie, bardzo dużo napięcia (muszę przyznać, że czytając to w środku nocy czułam lekki uścisk żołądka). Ale nie brakuje też humoru, którym autor okrasza niektóre sceny. Wraz z kolejnymi rozdziałami towarzyszymy bohaterom w ich próbach dociekania prawdy. Tempo akcji jest bardzo równomierne, a dodając do tego nieustające uczucie napięcia, nie można oderwać się od tej książki. Narracja bardzo przypadła mi do gustu. Jest cięty język, dynamika i poczucie humoru. Autor tak prowadzi czytelnika, że ma się wrażenie bycia w samym środku wydarzeń. Bohaterowie są tak różnorodni i borykają się z całą gamą problemów, dlatego myślę, że czytelnikom nietrudno będzie utożsamić się z którymś z nich. Chwilami miałam wrażenie, że postaci są odrobinę przerysowane, bo przecież jak to emerytowany policjant, zachowujący się jak zakochany nastolatek?! Ale zaraz potem przyszła do mnie refleksja, że przecież mamy prawo szaleć z miłości w każdym wieku. I właśnie chyba głównie o refleksję tu chodzi. "Wyspa łotrów" to książka o wyborach, tych trudnych, łatwych i tych niezbyt mądrych. Tych podejmowanych pochopnie i dobrze przemyślanych. O ludzkich pragnieniach i o tym, że czasami nie warto dążyć do celu po trupach.